Σε παράκρουση βλέπω να οδηγούνται τα ΜΜΕ στην Ελλάδα, έχοντας στοχοποιήσει, όχι ακριβώς συγκεκριμένα blogs, αλλά γενικά τους bloggers. Δεν θα επαναλάβω σ’ αυτό το σημείωμα χαρακτηρισμούς που εμφανίζονται σε πρωτοσέλιδα και απίθανες γενικευμένες κατηγορίες εναντίον του blogging, που διατυπώνονται από δημοσιογραφικές γραφίδες σε μεγάλη μερίδα του Τύπου.Η κατάσταση είναι λυπηρή και αναδεικνύει την χυδαιότητα που κυριαρχεί στα...
περισσότερα παραδοσιακά ΜΜΕ στον τόπο μας. Υβρίζοντας και λασπώνοντας την μπλοκγόσφαιρα είναι σα να καταφέρονται εναντίον της ίδιας της κοινωνίας στο σύνολό της, η οποία προφανώς γυρίζει την πλάτη στην σημερινή μορφή των ΜΜΕ και στην σημερινή διάσταση της δημοσιογραφίας στην χώρα μας. Είναι αδύνατον, αγαπητοί φίλοι που εργάζεστε στα ΜΜΕ και παίρνετε μέρος σε αυτό το ελεεινό παίγνιο κινδυνολογίας, να υπερασπισθείτε με αυτόν τον τρόπο την ταυτότητα την δική σας και των εργοδοτών σας. Ειλικρινά μιλώ, διαβάζοντας αυτά που καταλογίζετε αδιακρίτως στα blogs, είναι σα να βλέπω ζωντανές περιγραφές του εαυτού σας

και των Μέσων στα οποία απασχολείστε. Σταματήστε, λοιπόν, αυτήν την μορφή αυτογελοιοποίησης, διότι θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη απαξίωση το δημοσιογραφικό επάγγελμα και τα ΜΜΕ και αυτό δεν μου αρέσει κατ’ αρχήν ως ιδέα. Δεν είναι ανάγκη η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης να συνοδευτεί από ….
συμπτώματα απόλυτης παρακμής της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα. Πάψτε, λοιπόν, ως υστερικές «κατίνες» να αναπαράγετε τα χειρότερα στερεότυπα του λόγου που καλλιεργήσατε όλη αυτήν την περίοδο.


Το blogging σίγουρα δεν είναι αυτό που επιχειρείτε να εμφανίσετε ότι είναι. Είναι, πράγματι αξιοσημείωτη η προσπάθεια πολλών επιχειρηματιών των ΜΜΕ και ανθρώπων τους του δημοσιογραφικού χώρου, να προσδώσουν ακόμα και σ’ αυτήν την μορφή δια-υποκειμενικής επικοινωνίας, αλήτικες και διαπλεκόμενες ιδιότητες, όπως εκείνες που, δυστυχώς, χαρακτηρίζουν μεγάλο μέρος των παραδοσιακών ΜΜΕ.

Τι σας φταίνε, όμως, τόσες και τόσες προσωπικότητες που μέσω του διαδικτύου διαμορφώνουν έναν κόσμο διαφορετικό απ’ αυτόν που καθημερινά κατασκευάζετε εσείς; Τι σας φταίνε τόσα νέα παιδιά που επιχειρούν να αναπτύξουν έναν διαφορετικό λόγο επικοινωνίας και παρέμβασης; Το ότι κάποια ΜΜΕ δεν χωρούν στην φιλοσοφία του κόσμου του διαδικτύου, δεν πρέπει να σας εξαγριώνει, αλλά να σας κάνει να προβληματισθείτε πάνω σ’ αυτό. Έστω και αργά, όσοι μπορείτε, επιχειρείστε να ξανα-ανακαλύψετε την δημοσιογραφία και το δημοκρατικό μήνυμα, εκσυγχρονίζοντας ολόκληρο το σημειωτικό σύστημα που χαρακτηρίζει την ύπαρξή σας. Αυτό θα προσέφερε πράγματι στην κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού.

Αποφύγετε λοιπόν, φίλοι, ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, να κάνετε εξαγωγή της κρίσης του ελληνικού Τύπου στην μπλογκόσφαιρα. Σύμφωνα τουλάχιστον με τα θεωρητικά δεδομένα, εάν το επιχειρήσετε θα συμβάλλετε στην διεύρυνση της κοινωνικής κρίσης που πλήττει αυτήν την περίοδο την Ελλάδα. Στο τέλος κάποιοι από εσάς θα έχετε σοβαρό πρόβλημα να βγείτε στον κόσμο. Το λέω με γνώση και αγάπη, δίχως να επιχειρώ να αντιστρέψω την κινδυνολογία σας. Εάν έχετε να λύσετε διαφορές στις οποίες περιλαμβάνονται και blogs ανθρώπων σας, κάντε το με όποιον τρόπο νομίζετε – νόμιμο και όχι βίαιο, εννοώ – φροντίζοντας όμως, να αναφέρεστε στα συγκεκριμένα blogs με τα οποία έχετε πρόβλημα και όχι γενικά σε όλους μας.

Είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαι με αυτό το ζήτημα και είναι η πρώτη φορά που διατυπώνω τις απόψεις μου κατ’ αυτόν τον τρόπο. Το κάνω επειδή θεωρώ πολύ χρήσιμη την λειτουργία των ΜΜΕ και γενικότερα της δημοσιογραφίας αυτήν την περίοδο στην χώρα. Σημείωσα τις παραπάνω αράδες έχοντας στο μυαλό μου, όχι τους bloggers, αλλά τους δημοσιογράφους και την διάσταση του Τύπου για την μετεξέλιξη της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος τα επόμενα δύσκολα χρόνια. Οι δημοσιογράφοι σ’ όλον τον κόσμο ασχολούνται με πτυχές των κοινωνικών σχέσεων ευρύτερα και της πολιτικής. Στην Ελλάδα σήμερα θα πρέπει, πέραν αυτών, οι δημοσιογράφοι να ασχοληθούν σοβαρά με την ίδια την ταυτότητα και την λειτουργία τους στην κοινωνία. Εάν αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει σχετική ωριμότητα για να γίνει αυτό, τότε … άστα να πάνε στο διάολο!

nationalpride